Licencja Shareware i Trial

 
Shareware

Rodzaj płatnego programu komputerowego, który jest rozpowszechniany bez opłat do sprawdzenia przez użytkowników. Po okresie próbnym za taki program należy zapłacić lub skasować go. Używanie programu shareware po okresie próbnym bez opłat jest nielegalne.

Programy shareware często mają ograniczoną pewną funkcjonalność, lub też limity czasowe - można takiego programu używać przez pewną ilość dni (najczęściej jest to 14 lub 30) po czym należy zakupić pełną wersję. Rzadziej jest to limit liczby uruchomień. Limity te najczęściej mają postać "honorową" (program w żaden sposób nie sprawdza czy termin jest przestrzegany) lub w przypadku przekroczenia terminu wyłącznie przypominają użytkownikowi że nie powinien używać już programu. Czasem program po upływie terminu odmówi działania lub też - co zdarza się najrzadziej ze względu na możliwość przypadkowego uszkodzenia w ten sposób danych użytkownika lub systemu - skasuje się sam z dysku.

Programy typu shareware były dość popularne w czasach przed rozkwitem Internetu (w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych) jako alternatywa dla oprogramowania rozpowszechnianego tylko za opłatą, która tu wynosiła zero dla wersji shareware i była zwykle relatywnie niska również dla pełnych wersji. Shareware straciło na popularności na rzecz wolnodostępnego oprogramowania, które jest jeszcze tańsze, i dla którego dostępny jest kod źródłowy.

Relatywnie nową odmianą shareware jest adware.

Trial

Rodzaj licencji na programy komputerowe polegający na tym, że można go używać przez z góry ustalony czas (od 7 do 90 dni). Programy na tej licencji są w pełni funkcjonalne. Po upływie ustalonego czasu, jedyną rzeczą, na którą pozwoli program to rejestracja albo usunięcie z dysku twardego. Zazwyczaj wersje próbne rozprowadzane są na tej licencji. Przykłady oprogramowania rozprowadzanego jako licencja trial:

• Paint Shop Pro
• Adobe Flash